انواع واریس: وریدهای عنکبوتی (تلانژکتازی)، وریدهای رتیکولار، وری
واریس یک اصطلاح کلی برای توصیف وریدهای متسع و پیچ‌خورده است، اما در واقعیت، این بیماری طیفی از تظاهرات بالینی را شامل می‌شود که از رگ‌های بسیار ریز و ظریف تا وریدهای بزرگ و برجسته را در بر می‌گیرد. طبقه‌بندی وریدهای واریسی بر اساس اندازه، عمق و ظاهر آن‌ها صورت می‌گیرد و به پزشکان کمک می‌کند تا شدت بیماری و گزینه‌های درمانی مناسب را تعیین کنند. سه نوع اصلی ورید واریسی عبارتند از: وریدهای عنکبوتی (تلانژکتازی)، وریدهای رتیکولار و وریدهای واریسی بزرگ.
وریدهای عنکبوتی (تلانژکتازی) کوچک‌ترین و سطحی‌ترین نوع واریس هستند. این رگ‌ها قطری کمتر از 1 میلی‌متر دارند و به رنگ قرمز، آبی یا بنفش روی سطح پوست ظاهر می‌شوند. نام "ورید عنکبوتی" به دلیل الگوی شاخه‌شاخه و عنکبوتی شکل آن‌ها اطلاق می‌شود. این رگ‌ها معمولاً هیچ علامت فیزیکی جز ظاهر ناخوشایند زیبایی ندارند، اما در برخی موارد ممکن است باعث خارش، سوزش یا درد خفیف شوند. وریدهای عنکبوتی اغلب در ران‌ها، ساق پا، مچ پا و حتی صورت دیده می‌شوند و می‌توانند ناشی از عوامل ژنتیکی، تغییرات هورمونی (مانند بارداری یا مصرف داروهای هورمونی)، آسیب‌های پوستی یا قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض نور خورشید باشند.
وریدهای رتیکولار کمی بزرگ‌تر از وریدهای عنکبوتی هستند و قطری بین 1 تا 3 میلی‌متر دارند. این رگ‌ها معمولاً به رنگ آبی یا سبز ظاهر می‌شوند و در عمق بیشتری نسبت به وریدهای عنکبوتی قرار دارند، اما همچنان قابل مشاهده از زیر پوست هستند. وریدهای رتیکولار اغلب به صورت شبکه‌ای یا خطی ظاهر می‌شوند و می‌توانند "تغذیه کننده" وریدهای عنکبوتی باشند، به این معنی که خون را به وریدهای عنکبوتی می‌رسانند. اگرچه وریدهای رتیکولار نیز ممکن است عمدتاً یک نگرانی زیبایی محسوب شوند، اما برخی افراد ممکن است در ناحیه درگیر، احساس درد، سنگینی یا خارش را تجربه کنند. تشخیص دقیق آن‌ها اغلب نیاز به معاینه بالینی و گاهی سونوگرافی دارد.
در نهایت، وریدهای واریسی بزرگ، شدیدترین و اغلب symptomaticترین نوع واریس هستند. این وریدها قطری بیش از 3 میلی‌متر دارند، متسع، پیچ‌خورده و برجسته هستند و اغلب به وضوح از زیر پوست قابل لمس و مشاهده می‌باشند. رنگ آن‌ها معمولاً آبی تیره یا سبز است. این وریدها نتیجه نارسایی دریچه‌های وریدی در وریدهای اصلی سطحی (مانند ورید صافن بزرگ و کوچک) هستند که منجر به تجمع حجم زیادی از خون و افزایش فشار در ورید می‌شود. وریدهای واریسی بزرگ می‌توانند علائم مختلفی از جمله درد، سنگینی، خستگی پاها، تورم، گرفتگی عضلات، خارش و حتی تغییرات پوستی مانند تیرگی پوست (هایپرپیگمانتاسیون)، اگزما و زخم‌های وریدی (در موارد پیشرفته) ایجاد کنند. این نوع واریس اغلب نیاز به مداخلات درمانی جدی‌تری مانند اسکلروتراپی، لیزر درمانی یا جراحی دارد تا علائم را تسکین داده و از عوارض بیشتر جلوگیری کند.