varzeshi

چسب وریدی، که با نام‌های تجاری مانند Venaseal یا Sapheon Glue شناخته می‌شود، یک روش درمانی نوین و کم‌تهاجمی برای واریس است که رویکرد متفاوتی نسبت به روش‌های حرارتی (مانند لیزر یا فرسایش با فرکانس رادیویی) در پیش می‌گیرد. این روش به جای استفاده از گرما، از یک چسب پزشکی زیست‌سازگار (سیانواکریلات) برای بستن دائمی ورید آسیب‌دیده استفاده می‌کند. این تکنیک به دلیل سرعت، راحتی و کاهش نیاز به بی‌حسی موضعی، به سرعت در حال محبوبیت یافتن است.

روش نوین چسب وریدی شامل تزریق مستقیم یک چسب مخصوص پزشکی به داخل ورید واریسی معیوب است. این فرآیند با وارد کردن یک کاتتر نازک (لوله انعطاف‌پذیر) از طریق یک سوراخ کوچک در پوست به داخل ورید آغاز می‌شود. سپس، تحت هدایت سونوگرافی، کاتتر به محل مورد نظر در ورید هدایت می‌گردد. پس از قرارگیری صحیح کاتتر، چسب پزشکی از طریق کاتتر به صورت قطرات کوچک و در بخش‌های مشخصی از ورید تزریق می‌شود. همزمان با تزریق چسب، پزشک با اعمال فشار خارجی بر روی پوست بالای ورید، دیواره‌های ورید را به یکدیگر می‌چسباند. این چسب بلافاصله باعث چسبیدن دیواره‌های ورید به هم شده و جریان خون را در آن متوقف می‌کند. ورید بسته شده به مرور زمان توسط بدن جذب می‌شود و ناپدید می‌گردد، در حالی که خون به وریدهای سالم‌تر هدایت می‌شود.

مزایای اصلی استفاده از چسب وریدی متعدد است و آن را از سایر روش‌ها متمایز می‌کند:

• غیرحرارتی: این روش نیازی به گرما ندارد، بنابراین خطر سوختگی پوست، آسیب به اعصاب اطراف یا آسیب حرارتی به بافت‌های مجاور (که در لیزر و RFA ممکن است رخ دهد) به طور کامل از بین می‌رود.
• بدون نیاز به بی‌حسی تومسنت: برخلاف روش‌های حرارتی که نیاز به تزریق مقادیر زیادی بی‌حسی موضعی در اطراف ورید دارند (بی‌حسی تومسنت)، چسب وریدی تنها به یک بی‌حسی بسیار کم در محل ورود کاتتر نیاز دارد. این امر به کاهش درد و ناراحتی بیمار در حین و پس از عمل کمک می‌کند.
• دوران نقاهت بسیار سریع: بیماران می‌توانند بلافاصله پس از عمل به فعالیت‌های عادی خود بازگردند. نیاز به استفاده از جوراب‌های فشاری پس از عمل نیز در بسیاری از موارد از بین می‌رود که برای بیماران بسیار راحت‌تر است.
• کاهش درد و کبودی پس از عمل: گزارش‌ها حاکی از آن است که چسب وریدی در مقایسه با روش‌های حرارتی، با درد و کبودی بسیار کمتری همراه است.
• اثربخشی بالا: مطالعات بالینی اثربخشی بالایی را در بستن وریدهای معیوب با این روش نشان داده‌اند.

با این حال، چسب وریدی نیز دارای محدودیت‌ها و ملاحظاتی است. یکی از اصلی‌ترین محدودیت‌ها، هزینه بالاتر آن نسبت به سایر روش‌ها است، زیرا چسب مورد استفاده یکبار مصرف و گران‌قیمت است. علاوه بر این، در برخی موارد نادر، ممکن است واکنش التهابی خفیف (شبیه به فلبیت) در طول مسیر ورید درمان شده رخ دهد که معمولاً موقتی است و با داروهای ضدالتهاب کنترل می‌شود. احتمال واکنش آلرژیک به چسب نیز وجود دارد، اگرچه بسیار نادر است. این روش در بیماران با وریدهای بسیار پیچیده یا در کسانی که سابقه لخته شدن خون گسترده در وریدهای سطحی دارند، ممکن است مناسب نباشد. همچنین، تجربه طولانی‌مدت (بیش از 5-10 سال) با این روش نسبت به لیزر یا RFA کمتر است، هرچند نتایج اولیه بسیار امیدوارکننده هستند. انتخاب این روش باید با مشورت پزشک متخصص و پس از بررسی دقیق شرایط بیمار صورت گیرد.