varzeshi

خستگی یکی از شایع‌ترین و اغلب ناتوان‌کننده‌ترین علائم در بیماری ام‌اس است که تقریباً 80 درصد بیماران آن را تجربه می‌کنند. این نوع خستگی با خستگی معمولی متفاوت است؛ معمولاً شدیدتر، غیرقابل پیش‌بینی‌تر و با استراحت ساده بهبود نمی‌یابد. خستگی می‌تواند به طور قابل توجهی بر توانایی فرد در انجام فعالیت‌های روزمره، کار و زندگی اجتماعی تأثیر بگذارد و کیفیت زندگی را به شدت کاهش دهد. درک ماهیت این خستگی و اتخاذ راهکارهای مؤثر برای مدیریت آن حیاتی است.

اولین گام در مدیریت خستگی، تشخیص علل آن است. خستگی در ام‌اس می‌تواند ناشی از خود بیماری (مانند آسیب به مسیرهای عصبی)، عوارض جانبی داروها، مشکلات خواب، افسردگی، یا سایر بیماری‌های همراه باشد. پزشک می‌تواند با بررسی دقیق، سایر عوامل مشارکت‌کننده را شناسایی و درمان کند. مثلاً، مشکلات خواب یا افسردگی که می‌توانند خستگی را تشدید کنند، با درمان‌های مناسب بهبود می‌یابند.

استراتژی‌های حفظ انرژی نقش مهمی در کاهش خستگی دارند. این شامل برنامه‌ریزی دقیق فعالیت‌ها و استراحت‌ها در طول روز است. به جای تلاش برای انجام همه کارها به یکباره، بهتر است فعالیت‌ها را به بخش‌های کوچکتر تقسیم کرده و بین آنها استراحت کنید. استفاده از تکنیک‌های اولویت‌بندی، واگذاری برخی از وظایف به دیگران، و استفاده از وسایل کمکی (مانند صندلی چرخدار یا واکر در مواقع نیاز) می‌تواند به صرفه‌جویی در انرژی کمک کند. همچنین، پرهیز از گرمازدگی، که می‌تواند خستگی و سایر علائم ام‌اس را تشدید کند، بسیار مهم است.

سبک زندگی سالم نیز در مدیریت خستگی مؤثر است. این شامل یک رژیم غذایی متعادل، هیدراتاسیون کافی، و ورزش منظم و متناسب است. فعالیت بدنی سبک تا متوسط، مانند پیاده‌روی، یوگا یا شنا، می‌تواند به بهبود سطح انرژی و کاهش خستگی کمک کند، اما باید به گونه‌ای باشد که باعث خستگی مفرط نشود. تکنیک‌های مدیریت استرس، مانند مدیتیشن و تنفس عمیق، نیز می‌توانند به کاهش خستگی مرتبط با استرس کمک کنند. در نهایت، همکاری با یک فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر می‌تواند به طراحی یک برنامه شخصی‌سازی شده برای مدیریت خستگی و بهبود عملکرد روزانه کمک کند.