ورزش و اماس: حفظ فعالیت بدنی با احتیاط
ورزش و فعالیت بدنی منظم، حتی برای افراد مبتلا به اماس، از اهمیت بالایی برخوردار است. بر خلاف تصورات قدیمی که بیماران اماس را از فعالیت فیزیکی منع میکرد، تحقیقات اخیر نشان دادهاند که ورزش میتواند به طور قابل توجهی به مدیریت علائم، بهبود عملکرد فیزیکی و ارتقاء کیفیت زندگی کمک کند. با این حال، مهم است که ورزش با احتیاط، متناسب با تواناییهای فردی و تحت نظارت متخصص انجام شود تا از خستگی مفرط یا تشدید علائم جلوگیری شود.
فواید ورزش برای بیماران اماس شامل بهبود قدرت عضلانی، تعادل و هماهنگی است که میتواند به کاهش خطر سقوط و بهبود توانایی راه رفتن کمک کند. ورزش همچنین میتواند به کاهش اسپاستیسیته (سفتی عضلانی)، مدیریت خستگی و بهبود عملکرد مثانه و روده کمک کند. علاوه بر این، فعالیت بدنی منظم با بهبود سلامت قلب و عروق، کاهش خطر ابتلا به بیماریهای مزمن دیگر و تقویت روحیه و کاهش افسردگی و اضطراب همراه است.
انواع مختلفی از ورزشها میتوانند برای بیماران اماس مفید باشند. ورزشهای هوازی با شدت متوسط مانند پیادهروی، شنا، دوچرخهسواری ثابت یا ایروبیک در آب میتوانند سلامت قلب و عروق را تقویت کنند. تمرینات قدرتی با استفاده از وزنههای سبک یا باندهای مقاومتی به تقویت عضلات کمک میکنند. تمرینات انعطافپذیری مانند کشش و یوگا نیز برای حفظ دامنه حرکتی و کاهش سفتی عضلات بسیار مؤثر هستند. پیلاتس نیز میتواند به بهبود قدرت مرکزی بدن و تعادل کمک کند.
نکات مهمی در هنگام ورزش برای بیماران اماس وجود دارد. پرهیز از گرمای بیش از حد بدن بسیار حیاتی است، زیرا افزایش دمای بدن میتواند به طور موقت علائم اماس را تشدید کند. استفاده از لباسهای خنک، نوشیدن مایعات کافی و ورزش در محیطهای خنک (مانند استخر) میتواند مفید باشد. شروع آهسته و افزایش تدریجی شدت و مدت زمان تمرینات، گوش دادن به بدن و استراحت کافی نیز از اصول مهم هستند. مشاوره با پزشک و فیزیوتراپیست قبل از شروع هر برنامه ورزشی جدید، برای طراحی یک برنامه ایمن و مؤثر، ضروری است.